امر به معروف و نهی از منکر

گفت فحشا در کجا آید پدید؟

گفتمش در کوچه های بی شهید

 

بی شهیداند بی سوز و گداز

بر سر سجاده های بی نماز

 

بی شهیدان را غم لیلا کجاست؟

سوز و اشک و آه و واویلا کجاست؟

 

کوچه های ما بوی مجنون می  دهد

بوی اشک و آتش و خون می  دهد

 

بوی مجنون  مست می سازد مرا

در پی لیلی می اندازد مرا

 

نام لیلی برد آرامم گریخت

هفت بند م بند بند ازهم گسیخت

 

از جنوب و  شرق تا غرب و شمال

گشته ام در بین اشباح الرجال

 

کیست تا از مرگ پروا کند

یا به روی غربتم در وا کند

 

آب می جویم ولیکن در سراب

کوفه بازار است این شام خراب

 

در تمام کوفه آیا مرد نیست؟

جز علی مردی سراپا درد نیست؟

 

چون علی باید که سر درچاه کرد

شیعه را تا از خطر آگاه کرد

 

شیعه کی از مرگ پروا می کن

پرچم دین را به پر  وا می کند

 

شیعه کی تسلیم فحشا می شود

فسق را محو تماشا می شود

 

کربلا بر شیعه نا مکشوف نیست

حکمتش جز امر بالمعروف نیست

 

شیعیان فرهنگ عاشورا چه شد؟

پرچم خون رنگ عاشورا چه شد؟

 

کیست تا پرچم به دوش خون کشد

شیعه را از خواب خوش بیرون کشد

 

گفت مولا کل ارض کربلا

شیعه یعنی غربت و رنج و بلا

 

شیعه ی بی درد زخم بی نمک

بس کن این یالیتنی کنت معک

 

کربلا غوغاست ساز و برگ کو؟

ظهر عاشوراست شور مرگ کو؟

 

ظهر عاشورا و این تذهبون

نعم ما لا تفعلون